Dok ekonomisti, kao Stephen H. Roach i J. Bredford Delong, upozoravaju da SAD-u i EU prijeti nova etapa recesije, koja vodi u kobno "stanje D", tj. ekonomsku depresiju, a ruski predsjednik oštrom retorikom nastoji olabaviti omču zapadnih sankcija i očuvati što je više moguće ukrajinskih teritorija u ruskoj orbiti, autori novog izvještaja Savjeta za demokratizaciju politike (DPC) Bodo Weber i Kurt Bassuner tvrde da bi se utjecaj Rusije mogao protegnuti ozbiljnije na Balkan.
Vučić spriječio secesiju?
Štoviše, u izvještaju pod imenom Zapadni Balkan i ukrajinska kriza – promjena američke i evropske politike stoji da ruski ekonomski utjecaj u Srbiji, a posebno u Republici Srpskoj, dugoročno ne isključuje imperijalističke ambicije. Najšokantniji dio je onaj o ponašanju predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika u odnosu na druge političare u regionu:
"Države zapadnog Balkana su različito reagovale na ukrajinsku krizu. Crna Gora se u potpunosti svrstala uz evropsku politiku naspram Rusije, uključujući uvođenje sankcija. Vlada je preuzela rizik prekida sa svojim historijskim saveznikom Srbijom potiskujući tradicionalni proruski sentiment u dijelovima svoje političke elite i društva. Pa, ipak, ova je država ostala bez nagrade kojoj se nadala: odobravanju pristupu NATO-u na septembarskom samitu u Velsu. Razlog odluke NATO-a ostaje nejasan. U Bosni i Hercegovini je ukrajinska kriza lokalnim političkim faktorima omogućila osnovu za osvježavanje postojećih pozicija. Prema zapadnim diplomatskim izvorima, ruska aneksija Krima je ohrabrila predsjednika bosanskohercegovačkog entiteta Republika Srpska, Milorada Dodika, da razmisli o konkretnim koracima koji bi rezultirali dugo najavljivanom secesijom i to sa ruskom podrškom. Prema ovim izvorima, ovakav je razvoj događaja spriječila akcija srpskog premijera Aleksandra Vučića koji je Banjoj Luci uskratio podršku ukoliko izvrši takav potez."
Koliko je ovo moguće, s obzirom na geografsku udaljenost Rusije i okruženost RS-a Hrvatskom i bošnjačkim dijelovima Federacije BiH koji na ovakav potez ne bi gledali nimalo blagonaklono, s obzirom na to da predstavljaju direktno kršenje Dejtonskog mirovnog sporazuma? Autori rusku političku moć u regionu objašnjavaju energetskim projektima kao što je Južni tok, gasovod koji bi, zaobišavši Ukrajinu, dovodio ruski gas u Evropu i to linijom Anape (južna Rusija), zatim po dnu Crnog mora (kroz turske teritorijalne vode), do Varne u Bugarskoj, gdje bi se granao u dva pravca, jedan preko Grčke do Italije, a drugi preko Srbije i Mađarske do Austrije (sa jednim od krakova, koji bi, moguće, ulazio u BiH, to jest u RS).
Južni tok
- Moj interes je da Srbija bude centar regiona, tranzitni region, da Srbija bude zemlja koja će zahvaljujući svojoj geostrateškoj poziciji ostvariti prihode. A zašto bi Nemačkoj bilo u interesu da zaustavi izgradnju Južnog toka kroz Srbiju? Nemačka je pored Turske najveći potrošač gasa, Berlin ima fantastične odnose s Moskvom, Nemačka ima Severni tok, izjavila je nedavno u intervjuu za beogradski Nedeljnik ministarka energetike Srbije Zorana Mihajlović.
Iako je Srbija poentirala da neće odustati od izgradnje gasovoda, ranije opstrukcije koje su se dogodile u Bugarskoj (zbog naloga Evropske komisije da se izgradnja mora odgoditi do usklađivanja sa evropskim propisima) bi početak radova mogli odgoditi za proljeće 2015, što bi Evropljanima moglo ostaviti prostora za manevrisanje.
(Oslobodjenje)
Objavi komentar